Test Huetera służy do badania ciągłości ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia.
Test Huetera – wykonanie
Badany znajduje się w pozycji siedzącej, kończynę górną ma ustawioną w supinacji i wyproście w stawie łokciowym, z odwróconym przedramieniem. Następnie fizjoterapeuta chwyta jedną ręką za wyprostną stronę przedramienia chorego i oporuje w okolicy nadgarstka, a badany usiłuje zgiąć kończynę w stawie łokciowym.
Interpretacja
W przypadku przerwania ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia podczas skurczu, mięsień wydatnie uwypukli się powyżej stawu łokciowego. Dojdzie do obwodowego powiększenia obrysu mięśnia, co będzie można zaobserwować tuż nad stawem łokciowym jako „piłka”.
Przerwanie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia
Do przerwania ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia dochodzi z reguły u mężczyzn w średnim i starszym wieku w efekcie silnego, nagłego napięcia mięśnia dwugłowego ramienia. Zwłaszcza, jeśli występowało zapalenie osłonki i ścięgna. Niekiedy, aczkolwiek bardzo rzadko, może dojść do urazu u osób młodych podczas wykonywania wysiłków o wyjątkowo dużym natężeniu. Do przerwania dochodzi najczęściej na granicy mięśniowo-ścięgnistej.
Objawy
Schorzenie objawia się nagłym bólem ramienia, w momencie napięcia mięśnia dwugłowego podczas wykonywania wysiłku fizycznego. Oglądaniem stwierdza się dodatkowo wygórowanie w przebiegu mięśnia dwugłowego, umiejscowione od przodu.
Leczenie
Postępowanie lecznicze jest różne i zależy od rozległości uszkodzenia, umiejscowienia przerwania oraz wieku i zawodu chorego. W przypadku niepełnego uszkodzenia ścięgna leczenie może być zachowawcze. Obejmuje wówczas unieruchomienie kończyny w zgięciu w stawie łokciowym powyżej kąta 90 stopni przez okres około 6 tygodni.
Z kolei leczenie operacyjne całkowitego przerwania ścięgna uzależnia się od wieku i zawodu chorego. W przypadku osób młodych i sportowców operacja jest wskazana nie tylko z przyczyn kosmetycznych, ale także z powodu osłabienia siły mięśnia dwugłowego i ramienia (utrata około 20% siły zginania w stawie łokciowym i około 17% siły odwodzenia ramienia w rotacji zewnętrznej oraz siły odwracania przedramienia).
Bibliografia
- Buckup K., Buckup J., Testy kliniczne w badaniu stawów, kości i mięśni, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
- Dziak A., Tayara S., Urazy i uszkodzenia w sporcie, Wydawnictwo Kasper, Kraków 2000.
Polecane produkty:
Last Updated on 30 maja 2024 by Kamil Maka