Tejpy na bark to metoda pomocnicza leczenia wielu dolegliwości i schorzeń stawowych, w tym tych dotyczących stawu ramiennego. Jej zaletą są: bezbolesność, skuteczność, nieinwazyjność i praktycznie brak przeciwwskazań. Tejpy sprawdzą się bez względu na wiek czy stan fizjologiczny – można je wykorzystywać nawet u kobiet w ciąży. Ważne, aby wszystkie zasady metodyki klejenia były szczegółowo przestrzegane.
Tejpy na bark – wskazania
Tejpy na bark klei się przy rozmaitych problemach zdrowotnych. Przykładowymi są między innymi takie jak:
- uszkodzenie stożka rotatorów;
- przeciążenie mięśni okolicy stawu ramiennego;
- skręcenie i zwichnięcie stawu ramiennego;
- złamania kości ramiennej lub obręczy barkowej;
- zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej;
- zerwanie lub naderwanie przyczepów mięśni odpowiadających za ruchomość w stawie ramiennym;
- bark zamrożony;
- artroskopia barku;
- choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego;
- choroby autoimmunologiczne i reumatyczne atakujące m.in. właśnie staw ramienny;
- uszkodzenia obrąbka stawu ramiennego (uszkodzenie Bankarta);
- niestabilność stawu ramiennego;
- torbiele okołoobrąbkowe stawu ramiennego;
- obrzęki tej okolicy, np. pourazowe, pooperacyjne.
I wiele innych. Fizjoterapeuta zawsze dokładnie ocenia stan zdrowia pacjenta i decyduje czy aplikacja kinesiotaping będzie w danym przypadku skuteczna i potrzebna. Tejpy na bark mogą okazać się skuteczne w sytuacjach, gdy u pacjenta pojawią się następujące objawy:
- obrzęki;
- krwiaki i siniaki;
- ból podczas poruszania stawem;
- uczucie niestabilności, przeskakiwania w stawie;
- wzmożone napięcie mięśniowe lub wręcz przeciwnie – osłabienie siły mięśniowej;
- sztywność stawu ramiennego.
Wskazaniami są również rozmaite problemy neurologiczne, które negatywnie wpływają na ruchomość w barku, np. udar mózgu.
Przykładowe aplikacje tejpów na bark
Przykładowa aplikacja dla niestabilności stawu ramiennego przy podwichnięciu przednim może prezentować się następująco:
- wycięcie plastra w kształcie litery „I” o długości około 20 cm;
- przyklejenie bazy bez naprężenia w okolicy kąta górnego łopatki;
- naciągnięcie reszty plastra do około 50-75% i klejenie go w kierunku guzka mniejszego kości ramiennej;
- przyklejenie bazy końcowej bez napięcia tak, aby plaster obejmował głowę kości ramiennej, w płaszczyźnie poprzecznej do ciała.
Celem aplikacji jest przede wszystkim utrzymanie poszczególnych struktur anatomicznych w prawidłowym ustawieniu. Inny przykład aplikacji może dotyczyć przeciążenia stawu ramiennego, np. wskutek częstych i intensywnych treningów sportowych lub pracy fizycznej:
- przygotowanie 4 plastrów o długości około 10-15 cm i grubości 2,5 cm, rozrywając papier ochronny w samym środku każdego plastra;
- odszukanie najbardziej bolesnego punktu i naklejenie środka plastra centralnie w jego rzucie, napinając środek plastra do 50-100%;
- naklejenie baz końcowych bez napięcia;
- powtórzenie czynności dla pozostałych plastrów, w efekcie czego powinniśmy otrzymać charakterystyczną gwiazdkę z tejpów.
Celem aplikacji jest odciążenie stawu ramiennego, zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśniowego oraz rozluźnienie patologicznie napiętej powięzi. W efekcie otrzymujemy efekt przeciwbólowy. Oczywiście musimy pamiętać, że kinesiotaping jest metodą pomocniczą i nie działa przyczynowo, lecz objawowo. Przy wszelkich problemach z barkiem należy udać się na wizytę u fizjoterapeuty, który odnajdzie przyczynę dolegliwości i wdroży odpowiednią terapię manualną wraz z indywidualnie dobranymi ćwiczeniami. Tejpy klejone są zwykle pod koniec wizyty, aby utrzymać efekt terapii w momencie, gdy pacjent udaje się do domu.
Jak kleić tejpy na bark?
Aby kinesiotaping okazał się pomocny, bezpieczny i efektywny, aplikacja musi zostać odpowiednio dobrana. Zarówno pod kątem wskazania do aplikacji (np. stabilizacja barku, profilaktyka lub leczenie kontuzji, poprawa funkcji), jak i metodyki (długość tejpów, naprężenie taśmy, odpowiednie przygotowanie skóry, pozycja wyjściowa i wiele innych). Dlatego nie zaleca się samodzielnego klejenia tejpów. W przypadku barku jest to wręcz niemożliwe, ponieważ trudno jest jedną ręką nakleić bardziej wymagającą aplikację, zwłaszcza przy braku znajomości anatomii i fizjologii ludzkiego ciała. Kinesiotapingiem powinien zajmować się doświadczony i przeszkolony fizjoterapeuta.
Podsumowanie
Wyżej przybliżone zostało jak i w których przypadkach wykorzystywać tejpy na bark. Istnieje wiele sposobów oklejania i rodzajów stosowanych nacięć. Jednak mimo przekazywanej wiedzy na temat kinesiotapingu, najlepszym rozwiązaniem jest zdobycie jej w znacznie bardziej rozszerzonym zakresie na certyfikowanych, międzynarodowych szkoleniach gdzie uzyskuje się informacje o tym jak prawidłowo oklejać plastrami do kinesiotapingu i jakie aplikacje używać w danej sytuacji.
Kod rabatowy na kurs kinesiotapingu
Z tego względu, specjalnie dla czytelników Portalu Fizjoterapeuty wynegocjowałem 10% zniżki na kursy, szkolenia i konferencje z najnowocześniejszymi metodami w Kinesio® University prowadzone przez certyfikowanych instruktorów, którzy byli szkoleni przez samego dr Kenzo Kase – wynalazcę metody kinesiotaping. W celu uzyskania zniżki podczas zapisów na stronie kinesio.com.pl/kursy wystarczy podać kod: FIZJOTERAPEUTY
Polecane produkty:
Bibliografia
- Mikołajewska E., Kinesiotaping, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011.
- Markowski A., Kinesitaping, Wydawnictwo SBM Renata Gmitrzak, Warszawa 2023.
Last Updated on 30 maja 2024 by Kamil Maka