Mięsień podgrzebieniowy (łac. musculus infraspinatus) wypełnia dół podgrzebieniowy łopatki. Należy do grupy mięśni obręczy kończyny górnej oraz do mięśni wchodzących w skład stożka rotatorów. Ciekawostką jest, że mięsień podgrzebieniowy często zrasta się z mięśniem obłym mniejszym, przy czym górne wiązki mogą być samodzielne.
Mięsień podgrzebieniowy – budowa anatomiczna i topografia
Mięsień podgrzebieniowy jest spłaszczony i posiada trójkątny kształt. Wierzchołek tego trójkąta leży na końcu bliższym kości ramiennej. Mięsień rozpoczyna się na 2/3 częściach przyśrodkowych dołu podgrzebieniowego, na powięzi pokrywającej mięsień i przeważnie także na przegrodzie włóknistej, która oddziela go od mięśnia obłego mniejszego i mięśnia obłego większego. Włókna biegną bocznie w kierunku stawu ramiennego, przechodzą w płaskie ścięgno, które zrasta się z torebką stawową oraz sąsiednimi ścięgnami. Przyczep końcowy obejmuje natomiast powierzchnię środkową guzka większego kości ramiennej.
Przyczepy można zapisać w skrócie:
- przyczep początkowy (pp): dół podgrzebieniowy łopatki, częściowo przegroda włóknista oraz powięź tego mięśnia;
- przyczep końcowy (pk): guzek większy kości ramiennej.
Mięsień podgrzebieniowy jest przykryty mięśniem czworobocznym, mięśniem naramiennym i skórą. Część boczna dołu, która nie służy za pole przyczepu mięśnia, jest oddzielona od niego nerwem i naczyniami nadłopatkowymi, które zespalają się tutaj z naczyniami okalającymi łopatkę.
Zwykle mięsień ten dzieli się na 3 części. Część środkowa jest pierzasta i składa się z krótkich włókien. Włókna części górnej i dolnej biegną mniej więcej równolegle do siebie. Mięsień podgrzebieniowy wraz z mięśniem obłym mniejszym przykrywa bardzo silna powięź podgrzebieniowa. W efekcie zamyka ona dół podgrzebieniowy w komorę kostno-włóknistą.
Kaletki maziowe
Mała kaletka maziowa często występuje między ścięgnem końcowym mięśnia, a torebką stawową. Dodatkowo, u starszych ludzi nieraz komunikuje się ona z jamą stawową. Występuje jeszcze druga kaletka, która umiejscowiona jest stale między częścią górną mięśnia, a grzebieniem łopatki.
Mięsień podgrzebieniowy – czynność
Główne działanie tego mięśnia polega na obracaniu ramienia na zewnątrz. Moment obrotu jest szczególnie duży, kiedy ramię znajduje się w położeniu nawróconym. Część górna mięśnia pomaga w podnoszeniu ramienia (odwodzi i zgina). Podczas ruchów obrotowych mięsień równocześnie napina torebkę stawową i chroni ją przed wpukleniem się w obręb stawu.
Można zatem podsumować, że mięsień ten:
- odwraca ramię;
- wspomaga tyłozginanie;
- wspomaga odwodzenie (górne włókna mięśnia);
- napina torebkę stawową.
Ćwiczenia mięśnia podgrzebieniowego
W związku z tym, że główna czynność tego mięśnia obejmuje rotację zewnętrzną, wszelkie ćwiczenia wzmacniające będą opierały się na rotacji zewnętrznej z oporem. Celem nałożenia odpowiedniego oporu można wykorzystać taśmy rehabilitacyjne lub zdecydować się na trening w środowisku wodnym. Górną część mięśnia można wzmacniać stosując ćwiczenia odwodzące ramię, również z oporem.
Z kolei rozciąganie mięśnia podgrzebieniowego będzie bazować na ruchach w kierunku przeciwnym do działalności tego mięśnia. Należy oczywiście zachować metodykę ćwiczeń rozciągających.
Zobacz również: Stretching (rozciąganie) – wpływ na organizm.
Unerwienie i unaczynienie
Zarówno unerwienie, jak i unaczynienie jest takie same jak w przypadku mięśnia nadgrzebieniowego. Oznacza to, że za unerwienie odpowiada nerw nadłopatkowy, odchodzący od splotu ramiennego. Z kolei krew tętnicza dochodzi tętnicą nadłopatkową oraz tętnicą okalającą łopatkę.
Polecane produkty:
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia Człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
- Wiszomirska I., Anatomia Układu Ruchu Człowieka, Wydawnictwo AlmaMer, Warszawa 2009.
Last Updated on 30 maja 2024 by Kamil Maka